POETRY

d u t c h

e
n
g
l
i
s
h

Een troost

Mocht het helpen: we bestaan massaal niet. Kijk naar zomers
die nooit overgaan, roestvrijstalen keukenmessen, daarnaast
bewegen we getalenteerd, feilloos in het niet-bestaan.

Er is geen sprake van, dat valt eenvoudig aan te tonen.
Wij hebben A) geen tijd en B) geen materiaal.
We leven tussen de bepaling van een plaats
en een gedachte.

De duur hiervan is puur geluk. We zijn gemaakt, we
vielen te verwachten. In deze tuin, achter de ramen,
woekert de klimplant, pikken veren driftig
beestjes van een bast, zwelt het fruit.

En wij bestaan niet, kunnen bewijzen niet te bestaan.
De boom, de zee, de roos – elk woord dat past
loopt uit, hervormt zich mettertijd.
Wat groeit, groeit roekeloos.

Wij kennen de plaats noch de gedachte, zijn
het mooiste godsbewijs: in onze ogen
zie je de lengte van dagen,
in onze kamers de afwezigheid.

Ester Naomi Perquin (1980)

Why You Should Never Marry A Poet

Think about it - the way that credit cards, bougainvillea,
vacations, dictionaries, the road on the way to work will

all never be enough. The poet wishes
with her deepest bones
and writes that she wishes
she would have killed you

in the supermarket. She wonders why
she ever loved you in song.

She publishes book after book. Each line detailing
how your hair is ugly and monstrous in the morning. And how,
like moss, you cling to her
so piteously.

But you marry her anyway.
and she looks like a roar of snow
in white. You figure she will read a poem about you
that day in front of everyone: her throat

is, after all, a stamen
or matchstick.

But she is silent, says only the I DO’s
and a few Bible verses.

The poet loves with a most violent
heart. What you have not known-
she has wanted to tell you the truth
all of these years,

but grew silent as an old lover does
at eighty. There is no way to say

how one loves the ache of your cracked lips,
the heavy belly of your tongue, the years she spent
feeling not loved,
but still loving. Think about it-

the poet is fearful of others knowing and finding your mouth.

She is frightened of you -
realizing you could have been
loved better or harder
or with real words.

Heather Bell

Wiegeliedje voor wie alles moet

Je kunt het beste alles wat je moet
van jezelf in je armen houden
en fijn knijpen
zodat je enerzijds iets hebt om vast te houden
en er tegelijkertijd ruimte komt
voor kleinere activiteiten:
de sapcentrifuge aanzetten
een vergiet pakken
de gasslang laten repareren
kijken of er post is, waarschijnlijk
heb je een brief gekregen
met goed nieuws er in, iemand
wil je geld geven en jij hebt al ja gezegd
en je blijft ja zeggen
tegen kersen in een bakje leggen voor de gasten
tegen zin hebben in het eurovisie songfestival
tegen iedere week een cryptogram oplossen
met je moeder

oh, je kunt wel bang worden van een
verkeerd geplaatste letter of een
film met onheilspellende afloop
maar oh, word maar niet bang van een
zich opnieuw aankondigende ochtend
die je mogelijk onbeantwoord lief laat hebben
want dat is geen duidelijk aanwijsbare reden
die ik overigens voor je weg wil nemen

oh, je kunt wel bang worden van een
te laat betaalde rekening
maar oh, word maar niet bang van een
te vroeg uitgesproken verliefdheid
kom, dan gaan we gezellig
in een klein karretje door een graslandschap rijden
en onderaan de heuvel druivensap drinken

het moeilijke aan ouder worden is niet
dat je steeds verdrietiger wordt
maar dat je steeds meer woorden krijgt
om je verdriet te beschrijven
en als je het kunt, moet je het doen
dat is waar
maar ik heb hier een fleecedekentje neergelegd
en ik leid je er hand in hand naar toe
en het is hier warm
en je bent hier veilig
oh

Lieke Marsman (2013)

(over) nederlandse poezië

DE SCHOLEN ZIJN DICHT
We waren het bijna vergeten, dat de stad heel langzaam
stil kan worden, kan fluisteren: ‘Blijf thuis vandaag.’
Dat je door thuis te blijven een nieuwe betekenis
van vrijheid kan vinden.
Dat een weekend zonder voetbal je relatie kan bevorderen.
Dat extra wc-papier je niet zal redden.
Dat quarantaines niet echt bestaan,
maar zijn verzonnen om te kunnen lezen.
Dat je leest om jezelf te vergeten.
Dat een zondagmiddag een hele week kan duren,
maar dat toch elke seconde telt.
Dat we kwetsbaar zijn,
dat dat ons sterk maakt.
Dat hulpverleners eigenlijk superhelden zijn.
Dat de wind een waarschuwing is van hartslagen
om te herstellen.
We waren het bijna vergeten, dat we bestaan in relatie,
dat we samen allemaal zijn.
Dat we even op afstand blijven,
zodat we heel langzaam
dichter tot elkaar kunnen groeien

© 2020, Gershwin Bonevacia
From: Het Parool, 16th March, 2020

THE SCHOOLS HAVE SHUT
We’d almost forgotten that the city can slowly
go quiet, can whisper: ‘Stay at home today.’
That by staying home you can find a new
meaning of freedom.
That a weekend without football can improve your relationship.
That extra toilet paper won’t save you.
That quarantines don’t really exist
but are invented so that we can read.
That you read to forget yourself.
That a Sunday afternoon can last a whole week,
but that every second still counts.
That we are vulnerable,
that this makes us strong.
That doctors and nurses are really superheroes.
That the wind is a warning
for our heartbeats to recover.
We’d almost forgotten that we exist in relation
to each other, that we are together.
That we’ll stay at arm’s length for a while
so that we can slowly
grow closer to each other.

© Translation: 2020, Michele Hutchison
First published on Poetry International

VELVET SHOES

Let us walk in the white snow
In a soundless space;
With footsteps quiet and slow,
At a tranquil pace,
Under veils of white lace.

I shall go shod in silk,
And you in wool,
White as white cow's milk,
More beautiful
Than the breast of a gull.

We shall walk through the still town
In a windless peace;
We shall step upon white down,
Upon silver fleece,
Upon softer than these.

We shall walk in velvet shoes:
Wherever we go
Silence will fall like dews
On white silence below.
We shall walk in the snow.

Elinor Wylie, April 1921

websites to find poetry